بررسی فقهی حقوقی ماده قانونی محاربه

محاربه در ماده 279 قانون مجازات اسلامی جدید مصوب سال 1392 عبارت است از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها، به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد. براساس این ماده کشیدن سلاح و قصد جان، مال، ناموس یا ارعاب مردم دو رکن محاربه هستند. البته مادامی که منجر به ناامنی در محیط گردند. این نوشتار بر آن است که اقوال فقهای شیعه را ناظر به قیود این ماده قانونی به صورت منظم و دسته‌بندی شده در بر گیرد. بر همین اساس در فصل اول در ذیل قید کشیدن سلاح، اقوال فقها در سه گفتار وجود سلاح، مصادیق سلاح و نحوه بکارگیری سلاح دسته‌بندی شده‌اند. در فصل دوم به بررسی اقوال مختلف ناظر به قید قصد جان، مال، ناموس یا ارعاب مردم پرداخته شده است و در نهایت در فصل آخر قید ایجاد ناامنی بررسی شده است.